Özür Diliyorum…
Cennetin huzurla bir ilişkisi olmalı…
Huzurun kendinle barışmakla ilişkisi…
Kendinle barışabilmek ise kendinden özür dileyebilmekle başlar.
Affetmeyi, affedilmeyi hep Yaradan’dan bekledik.
Bizim de affetme gücümüzün olduğunu unutarak…
Kendini bağışlamamış bir ruh…
En büyük ateşi bu dünyada yakarak yanmaya başlamıştır bile!
Bir başkasını affetmemiş ruh ise…
Mutluluğunu, huzurunu başka bir dünyadaki yaşamına bırakmıştır.
Halbuki:
Affetme gücünün içimizde olduğunu farkında olsak, Yaradan’a daha çok yakınlaşırız belki de…
En büyük özrü kendimize dileyerek başlasak…
“Yaptıklarımızdan ya da yapamadıklarımızdan” dolayı af dilesek kendimizden…
Affeder misiniz?
Bağışlar mısınız kendinizi?
Bir başkasını affetmeye gelince o daha kolaydır.
Onun içinde biraz da ego vardır çünkü…
“Büyüklük bende kalsın” vardır.
Allaha havale etmek vardır biraz da…
Ya kendini affedebilmek…
Çırılçıplak kendinle baş başa kalmak cesaret ister.
Hiç kaçmadan, saklanmadan, her şeyi kabul ederek…
Gözlerinizi hiç kaçırmadan aynalara bakarak…
Derinlerde, acılı sizi görerek…
Af dileyelim, özür dileyelim kendimizden.
Bağışlamak ruhu dünyadaki cehennem ateşinden kurtarır.
Bağışlamak iyileşmeye giden yoldur.
Hastalıkların başlangıcıdır.
Kin tutmak, öfkeyi içinde yıllarca biriktirmek…
Kendimizi affetmediğimiz, başkasının yaptıklarının acısını içimizde tuttuğumuz sürece, içimizdeki hücreler yavaş yavaş bizden vazgeçer, ölüm içerde yavaş yavaş kendini gösterir.
Bağışlamak şifalandırır.
Bağışlamak, özgürleştirir.
Bağışlamak hayata bağlar.
Bağışlamak yeni başlangıçlarla, huzurla buluşturur.
Kendimizden özür dilemeyi başardığımızda bir başkasını affetmek kolaylaşır.
Neden affedelim ki?
Çünkü ben, çünkü sen değerlisin.
Çünkü daha yaşanacak çok güzel günler var.
Sözlerin gücüne bırakın kendinizi…
Kalbiniz ise yolunu bulur.
Kendimden şimdi özür diliyorum.
“Beni affeder misin?”
Kendimi olduğum gibi kabul etmeye hazırım.
Mutluluğumu bir başkasının varlığına bırakmaktan vazgeçiyorum.
İçimdeki hırçın, kimi zaman suskun çocuğu seviyorum.
Kendi dünyamda her şey iyi güzel ve yolunda.
Her geçen gün iyileşiyorum, şifalanıyorum.
Mutluyum, huzurluyum, güvendeyim.
Çünkü ben buna değerim.
Kendimi seviyorum ve onaylıyorum. Şükürler olsun!
İkbal Kaya