Kendimle barışmayı istedim bugün.
Kızdığım öfke duyduğum yanlarım var ya,
Hata yapmaya doyamadığım onları aldım karşıma konuştum.
Suratımı asmadan.
Gülümsedim hatta onlara.
Dedim ki:
Haklısınız…
Çok da şeeyt etmemek lazım hayatı,
Bu ne ciddiyet?
Biraz esne, rahatla,
Koy ver kendini…
Sizi duyuyorum
“Yüklenip durma bize,
Bak hayat güzel, doğa güzel ve görebilirsen insanlar güzel.” diyorsunuz.
Peki öyleyse …
Barışalım seninle❤
Kendinle didişmeyi bıraktığında, etrafında didişecek kimse de kalmaz.
Sevmeye kendinden başla, her halini sev.
Bugün için…
Beni ben yapan gölge yanlarımı seviyor ve onları kucaklıyorum.